‘Pas als je weet hoe het echt zit,
kun je daadwerkelijk wat doen’
Dat is mijn roeping: onderzoeken, inzichtelijk maken, ontrafelen en terugbrengen tot de kern. Benoemen, eerlijk zijn, daar kom je verder mee, daar word je ‘wijs’ van.
Inzicht geeft rust. Het leven wordt er aangenamer door.
Dan weet je wat je kunt doen en laten.
Daar sta ik ’s ochtends voor op.
Mijn motivatie
Het leukste om te doen is om beweging te laten ontstaan: bij een individu, een groep en een organisatie. Daar krijg ik werkelijk waanzinnig veel energie van. Voor mezelf is ontwikkeling altijd vanzelfsprekend geweest. Ik heb geleerd en ervaren dat dat niet voor iedereen geldt. Om een rol te vervullen in de overbrugging daarvan, dat vind ik erg mooi.
Verbazing
Toen ik na mijn studie bedrijfseconomie aan Erasmus Universiteit te Rotterdam ging werken gebeurde er iets vreemds. Ik zag managers en medewerkers dingen doen die ik niet begreep, die ik erg onlogisch vond. Waarom willen bazen altijd gelijk hebben? Waarom maken mensen gebruik van macht? Waarom hangen mensen in de ochtend hun verstand aan de kapstok? Waarom laten mensen zich mentaal opsluiten? Waarom zijn veel mensen niet nieuwsgierig? Waarom nemen managers vaak domme besluiten? Waarom zagen mensen de poten van hun collega’s stoel door? Waarom maken mensen ruzie? Waarom zijn mensen zo oppervlakkig? Waarom kunnen sommige vragen niet gesteld worden?
Helderheid brengen en antwoorden vinden is mijn andere grote drijfveer.
Met deze drijfveren ben ik 25 geleden jaar aan de slag gegaan. Eerst als P&O-adviseur en controller, later als manager en vervolgens in mijn huidige rol als coach, adviseur en trainer op het gebied van besturen, persoolijk leiderschap en bestuurlijke ontwikkeling.
‘Pas als je weet hoe het echt zit, kun je daadwerkelijk wat doen’.
De universele mens
Personen die mij oneindig inspireren en motiveren zijn personen met een zeer brede focus. Ze leven met de schijnbare tegenstelling die veel mensen hebben maar weinig laten vrijkomen: een totaal veelzijdig leven. Ze zijn vindingrijkheid, leren hun gehele leven door, zijn creatief en ontplooien veel initiatieven en creëren echt. Ik heb biografieën over hen doorgespit, hun boeken gelezen en hun woonhuizen bezocht. Dit zijn de belangrijkste:
- Thomas Jefferson: founding father, diplomaat, uitvinder, schrijver, botanicus en architect
- Benjamin Franklin: drukker, politicus, staatsman, uitvinder, schrijver
- Lewis Carroll: schrijver van Alice in Wonderland (1865) en andere boeken, vernieuwend fotograaf, lector wiskunde en logica te Oxford
- Winston Churchill: politicus, war-premier, schrijver, schilder en bovenal taalkunstenaar
Literatuur
Ik lees enorm graag. Alles wat los en vast zit. Er zit wel enige lijn in. Vooral de ‘bildungsroman’ spreekt me aan. In dit type literatuur wordt naar mijn idee veel realistischer beschreven dat er paradoxen en dilemma’s zijn waar je mee hebt te leren leven. Dat het leven geen rationeel verhaal is, een logisch causaal verband tussen oorzaak en gevolg. Dat er soms onoverbrugbare verschillen zijn. Dat het leven een groot avontuur is. Dat het leven er is om te leven, inclusief grote en kleine crises. Dat het avontuur je mooie zaken brengt en ook fikse tegenvallers. Dat je stuit op ethische kwesties en onmogelijke vragen. Begint iets pas als het eindigt? Ik of de ander? Actief handelen of passief achterwegen laten? Hoe eerlijk herschrijf ik mijn eigen verleden? Kun je het onvermijdelijke tegenhouden? Is iets al anders als het stopt, of al eerder?
Wat te doen als je de laatste pagina van een waanzinnig goed boek hebt gelezen. Stopt het dan? Nee, dan begint het pas: mijmeren, filosoferen, denken en verwonderen.
Auteurs die me veel brachten zijn: o.a. Robert Menasse, Marguerite Yourcenar, Stefan Zweig, Joseph Roth, Julian Barnes, Herman Hesse, Ian McEwan, Franz Kafka, John Coetzee en Javier Marias.
Kijk maar eens op de inspiratielijst voor lerende leiders.
Filosofie
Naast literatuur is filosofie erg belangrijk voor me. Voor mij betekent filosofie: ‘leren leven’.
Filosofen openden mijn ogen voor vragen en antwoorden die bedrijfskunde, psychologie en sociologie me niet gaven. Een enkeling daar gelaten.
Onderwerpen als leven, zijn, empathie, doel, synchroniciteit, handelen, vragen, rust, ambitie, leren, concentratie, compassie, rechtvaardigheid, toeval, enz. enz. kregen nu pas echt betekenis, ook emotioneel en doorleefd. Van Socrates leerde ik ‘het vragen’, van de Stoïcijnen Marcus Aurelius, Epictetus en Seneca ‘het goede leven’; van Michel Montaigne ‘het essayistisch leven’; van Martha Nussbaum het ‘belang van leren, ontwikkelen, onderwijs en bildung’; van Isaiah Berlin ‘vrijheid’ en van Emmanuel Levinas over ‘de ander’. En tot slot leerde ik uit de oosterse filosofie, dat er meer is dan rationaliteit.
De paradox van de vrije wil
‘Een trein missen is alleen erg als je er achteraan rent.’
