Geen woord teveel

met de vijf principes van coaching

 

Herken je dit?
Je wordt gecoacht en je coach raakt in no-time de kern, zegt geen woord teveel, stelt korte vragen en geeft treffende feedback vanuit een rustige en aanwezige energie. Het lijkt wel magie, alsof iemand jou doorziet en voorvoelt. Het voelt totaal natuurlijk en oprecht.

Deze coach vraagt en doet natuurlijk niet zomaar iets. Daar zit een stelsel van methoden, ervaringen en manier van kijken achter. Anders gezegd: een dergelijke coach werkt vanuit een visie op het vakgebied coaching, werkt met principes van coaching.

Deze principes geven richting aan analyse, aanpak, werkwijze, interventies en ook aan houding en gedrag van de coach. Het geeft richting aan wat de coach doet en laat.

 

Reflectie en vooruitblik

Een visie, bestaande uit een aantal principes, komt niet zomaar uit de lucht vallen, deze heeft zijn grondslag in wetenschappelijk onderzoek en practice-based evidence. Als coach en opleider van professionals op post-HBO-niveau vinden wij het belangrijk om onze visie actueel te houden. Dat doen we door intervisie, trainingen, meditatie, literatuurstudie en praktisch experimenteren, gewoon oefenen en reflectie.

Een visie is nooit in beton gegoten, is altijd persoonlijk en kent een stevige basis in allerlei soorten kennis en ervaringen. Daarom nodigen we je graag uit om na de onderbouwing van onze visie met een aantal reflectievragen aan de slag te gaan.

De vijf principes van coaching waaruit onze visie bestaat en die jou sterker en krachtiger maken als coach:

 

I: Ieder mens lijdt en probeert dat te vermijden

Ieder mens krijgt te maken met emotionele en fysieke pijn, pijn van het ouder worden, ziek worden en sterven, en pijn van nare gebeurtenissen. Als mens probeer je die pijn te voorkomen of weg te drukken.

Het leven is echter niet een kwestie van pijn vermijden, maar leren omgaan met pijn.

Als coach erken je deze realiteit. Je gaat niet op zoek naar het ‘weghalen’ van pijn, maar naar het ontwikkelen van compassie en wijsheid in de omgang ermee. Dat vraagt moed om niet weg te lopen voor wat beladen en moeilijk is, bij jezelf en bij je coachee.

 

II: De mens heeft altijd existentiële angsten

In de relaties met anderen wordt de mens onvermijdelijk geconfronteerd met vier existentiële gegevenheden van het leven:

• angst voor de dood: Over het leven weet je één ding zeker: het is eindig. Het is voor velen een flinke opgave om zich luchtig te verhouden tot deze onvermijdelijkheid.
• angst voor isolatie: We worden alleen geboren en zijn in de kern op onszelf aangewezen in het leven. Tegelijkertijd hebben we verbinding met anderen nodig om te kunnen leven. Dit is de innerlijke strijd en onoplosbare ‘strijd’ tussen isolatie en verbinding.
• angst voor vrijheid: We hebben schier oneindige keuzemogelijkheden. Dat is mooi en tegelijkertijd beangstigend want we hebben te leven met de gevolgen van de keuzes die we maken.
• angst voor zinloosheid: Het leven heeft geen ingebouwde betekenis. Deze moeten we zelf creëren. We moeten het leven zelf zinvol en betekenisvol zien te maken.

Deze existentiële angsten kunnen niet opgelost worden, maar als mens kun je er wel mee leren leven. Als coach help je je coachee deze realiteiten onder ogen te zien zonder erdoor verlamd te worden of er verstrikt in te raken.

III: De restanten van ervaringen zijn altijd waar te nemen

Het lijden en de existentiële angsten kunnen innerlijke conflicten veroorzaken. Deze laten sporen na die zichtbaar zijn in het doen en laten van de mens nu.

Daar krijg je als coach zicht op. Je coachee kan dan bijvoorbeeld moeilijk open en eerlijke contacten aangaan en heeft daar mentale en fysieke klachten van. Je merkt dat je coachee gesloten is, afschuift of ontkent.

Zo zijn er allerlei signalen. Als coach leer je deze op te merken en bespreekbaar te maken. Het ‘nu’ is de beste ‘input’ om het coachgesprek diep en wezenlijk te maken.

 

IV: Holistisch werken

Als mens zijn wij een intern netwerk van fysieke, mentale, emotionele en spirituele energieën. Wij zijn één geheel, onderdelen zijn niet los van elkaar te zien. Wij hebben de onderdelen (bijvoorbeeld verstand, bewustzijn, intelligentie, intuïtie) namen gegeven, maar dat betekent niet zelfstandig opererende entiteiten zijn.

Daarbij zijn wij ook onderdeel van allerlei grotere systemen zoals gezin, organisatie, land, cultuur en natuur. Onze vragen en worstelingen zijn dus nooit een zichzelf staand probleem, maar maken deel uit een complex, irrationeel en soms onvoorspelbaar geheel.

Dit betekent dat je als coach niet alleen luistert en kijkt naar wat iemand zegt en voelt, maar vraagt ook naar de ruimere persoonlijke en systemische context.

 

V: De mens is veerkrachtig

De mens heeft over het algemeen veel innerlijke wijsheid in zich; een bron van persoonlijke energie en intuïtie. Mogelijk is iemand het contact ermee kwijtgeraakt of is het nooit volledig ontwikkeld.

De mens is in staat het contact met die innerlijke wijsheid te herstellen. Veel veerkrachtig en zelfsturender dan je vaak voor mogelijk houdt.

Je bent daarom als coach een medereiziger die probeert om breuken en de hindernissen in het contact met die wijsheid op te sporen. Jouw rol is die van katalysator en ondersteuner in het herstellen van het innerlijk contact, en niet die van reparateur en adviseur die wijze  ‘oplossingen’ voorschrijft en adviezen geeft.  

  

Reflectie op de principes van coaching

Om je eigen visie in het begeleiden van mensen verder te ontwikkelen en vorm te geven hierbij aan aantal reflectievragen:

 

 de mens lijdt

•  Als je naar jezelf kijkt: op welk vlak ervaar je moeilijkheden?
•  Wat zijn die?  Hoe ga jij om met je eigen pijn? Vlucht je ervoor? Verdoof je? Duw je het
•  weg? Kun je erbij aanwezig blijven?

 

 existentiële angsten

• Welke van de vier existentiële angsten raakt je direct? Kun je ervaren en voelen wat dat is?
• Hoe kan je deze ervaring betekenis geven?

 

 zichtbaarheid van ervaringen uit het verleden

• Kun je een situatie voor de geest halen waarin je je anders voelde dan je liet zien?
  Of je bewust anders  voordeed? Wat gebeurde er toen? Welk lijden, angst of schaamte probeerde je te verbergen of te ontkennen? Is er een rode draad in lijden?
• Welk lijden komt vaak voor bij je?

 holistisch

• Ervaar je je lichaam in de zin van fysieke gewaarwordingen?
• In hoeverre gebruik je je lichaam als bron om te voelen wat er aan de hand is of wat er ‘moet’ gebeuren?
• Hoe gebruik je intuïtie?

• Durf je erop te vertrouwen?

 

 veerkracht

• Is er een moment in je leven geweest waar sprake is geweest van grote persoonlijke veerkracht?
• Hoe ben je destijds ondersteund door anderen?
• Welke hulp heeft je het meest geholpen?
• Is er iets wat je verder nodig hebt?

 

van terugkijkend naar vooruitblikkend

Als je op afstand kijkt naar de bovenstaande vragen dan merk je dat de vragen veelal over het verleden en nu gaan. Zoals: ‘Wat is gebeurd?’ en ‘Op welke wijze werk je?’
Reflectie is niet alleen terugkijkend en de actualiteit beschrijvend, maar is ook zeker vooruitblikkend.

Daarom de uitnodiging om voor jezelf in de toekomst te kijken, een paar suggesties daarvoor:

• Met welk principe van coaching maak je als coach (of welke rol dan ook) de grootste sprong in het effectief begeleiden van je coachee/gesprekspartner?
• Wat kun je beter als je met een dergelijk principe werkt als coach?
• Wat heb je echt te ontwikkelen en te leren voor zo’n principe?
• En andersom: is er iets dat je wilt afleren?
• Hoe ga je je leerpunt onder de knie krijgen? Wat heb je nodig?

 

Opleiding Holistisch Systemisch Coach

26 lesdagen te Amsterdam, post-HBO (SNRO accreditatie)

*

informatie,  open-avonden, startdata en aanmelden>>>

De Opleiding wordt verzorgd door de Academie voor Leven
De Academie heeft het NRTO keurmerk en is geregistreerd bij het CRKBO

 

 

 

 

*  bronnen
Wil je meer weten over de achtergronden van deze principes van coaching, verdiep je dan eens in bronnen als het boeddhisme, het taoïsme, het systemisch werk van Hellinger, de polyvagaaltheorie van Porges, de existentiële benadering van Yalom of ACT van Steven Hayes.